Hold back the river..

Για μια ακομα φορα στρεφομαι σ'αυτο το μπλογκ. Αραγε να εχει μεινει κανεις που το διαβαζει; Θα μου πεις και γω το χω παρατησει, αλλα εχω αφησει πολλα πραγματα στη μεση. Το 2016 μπήκε και γω θελω να παω πισω... Έχασα έναν φιλο φετος, αλλα ισως τον ειχα χασει πριν το συνειδητοποιησω. Τελικα ένα απλό φιλί μπορεί να αλλάξει πάρα πολλά. Κι είναι κι αυτές οι νύχτες που το μόνο που με συντροφεύει είναι η μοναξιά μου και η μουσική. Έχω απογοητευτεί.
Από τους ανθρώπους, από τη ζωή, από τον ίδιο μου τον εαυτό. Όμως τι επιλογή έχω; Στο τέλος θα με παρασύρει κι εμένα το ποτάμι, τίποτα δε μένει στάσιμο. Εκτός από σένα. Ναι εσένα γλυκιά μου ψυχούλα.. Εσύ θα μείνεις στάσιμη για αρκετό καιρό μέχρι να σε δώσω σε κάποιον άλλο. Μέχρι να σε εμπιστευτώ πάλι. Μην το πάρεις προσωπικά, δε θέλω να στεναχωριέσαι για μένα, ούτε και για σένα. Είσαι τόσο πολύτιμη και τόσο μα τόσο χαμένη σε έναν κόσμο τελείως δικό σου.

H αυλαία

Όλα μου φαίνονται διαφανα.. Σαν μια αυλαία που όλοι παρακολουθούν και παρακολουθούνται. Κάθομαι εδώ με μόνο φως αυτό από τα φωτάκια και τον υπολογιστή μου, ακούγοντας Radiohead. Επέστρεψα.. Ή μήπως όχι; Ξέρω τι θέλω και που πάω αλλά ποια είμαι;;; Αυτό το ερώτημα με βασσανίζει εδώ και πολύ καιρό. Θα δείξει... Από παντού βρέχει ερωτήσεις λες και δεν έχω ήδη αρκετές στο μυαλό μου. Σε ποια σχολή θα πας; Τι θα κάνεις με το μέλλον σου; μπλα μπλα μπλα... Αυτό που νοιάζεςι είναι ο εαυτός μου όχι το μέλλον μου! Με το κρασί μου, τα τσιγαρα μου, τη μουσική μου και τα βιβλία μου ψάχνω και ψάχνομαι... Νιώθω πως μεγαλώνουμε πολύ απότομα... Ο θάνατος ήρθε και χτύπησε τη πορτα της ζωής.. Αυτή του τα έδωσε ολα.. Και αυτός; Αυτος της εδωσε μονο πονο και θλιψη. Έχω ξαναβιώσει το θάνατο. Όμως αυτή τη φορά με άγγιξε λίγο παραπάνω. Νιώθω την απουσία έντονη, αλλά αντί να κλάψω ή να στεναχωρηθώ απλά ένιωσα ένα κόμπο στο στομάχι και μετα... κενό. Αυτό είναι το χειρότερο. Aλλά δεν πειράζει θα περάσει κι αυτό.. Νιώθω μετά το κενό όλα να γίνονται πιο έντονα. Αυτή είναι μαγεία.. Εύχομαι να μην έχεις σταματήσει να με διαβάζεις είναι το μόνο που δεν θέλω να σταματήσεις... Παλεύω με τον εαυτό μου για μενα...
Με αυτά σας καληνυχτίζω και... καλά ψαξίματα!

Μια βολτα στην ψυχη μου...

Το μόνο που βλέπεις είναι τα φωτα που αλλάζουν, οι στάλες του ιδρωτα στα κορμια αυτων που καθονται διπλα σου μπροστα σου πίσω σου.. Το νερο το κρασι και τα ποτα που πεταει ο καθενας για λίγα δευτερα δροσιας.. Αλλά δε σε νοιάζει.. Ο καπνος απο τα τσιγαρα στροβιλιζεται πανω απτο κεφαλι σου.. και συ απλα βλεπεις. Χερια σηκωμενα σε γροθιες μονο και μονο για να φωναξουν στιχους που ξερεις και σε εκφραζουν επειδη εσυ ντρεπεσαι να κανεις κατι τετοιο. Κοπελες πανω σε ωμους αντρες γυναικες και παιδια φωναζουν γελανε τραγουδανε χορευουν.. Και συ νιωθεις σα να ανηκεις καπου σα να κανετε για πρωτη φορα κατι όλοι μαζι.. Τα οργανα και η φωνη αυτου που τραγουδαει μπερδευονται με τη φωνη του κοσμου που νιωθει ακριβως οποως και συ.... Αλλά πως νιωθεις? Ειναι μια χαρα και  ταυτοχρονα μια θλιψη που κμαινεται γυρω σου γιατι ξερεις πως αυτο ειναιενας αντιπερισπασμος και σε λιγο θα ξαναγυρισεις στην ιδια βαρετη καθημερινοτητα. Ξερεις ομως πως ηταν καποιες ωρες της ζωης σου που λες " Ναι ρε γαμωτο θα το τολμησω και οτι ειναι να γινει ας γινει!"......

Μemories...

     Κάθε μέρα οι άνθρωποι πονάνε, αγαπάνε, μετανιώνουν για πράγματα που έκαναν ή δεν έκαναν, για πράγματα και για λέξεις που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ειπωθούν. Όλα αυτά λοιπόν μετατρέπονται σε απωθημένα και κλειδώνονται σε έναν ατέλειωτο κύκλο. Τις ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. Οι αναμνήσεις μας ακολουθούν μέχρι και την άκρη του σύμπαντος, όπου κι αν πάμε ότι κι αν κάνουμε. Όσο βαθιά κι αν θέλουμε να τις θάψουμε στα απόκρυφα μέρη του υποσυνείδητού μας πάντα έρχεται η στιγμή που το παρελθόν μας χτυπά την πόρτα. Λένε πως κανείς δε φταίει γι' αυτό εκτός από σένα που δεν έκλεισες την πόρτα. Μα δεν είναι έτσι. Πώς μπορείς να κλειδώσεις την πόρτα στον ίδιο σου τον εαυτό, τις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου? Είναι κάτι σχετικά αδύνατον. Πάντα θα είναι εκεί να δίνουν παρόν σε κάθε σου κίνηση. Θυμάσαι την τελευταία φορά που έγδαρες το γόνατό σου? Θυμάσαι το πρώτο σου φιλί? Το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς σου? Το πρώτο άγγιγμα? Φυσικά και τα θυμάσαι όλα αυτά. Πράγματα άσχημα συμβαίνουν στον κόσμο, πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις όσο κι αν το επιθυμείς. Εδώ δεν μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου και θα μπορέσεις να αλλάξεις τον κόσμο??? Ο κόσμος μας λειτουργεί με τους δικούς του κανόνες... κανόνες που πρέπει να τηρείς και εσύ. Οι άνθρωποι αλλάζουν... μα μονάχα για λίγο. Αργά ξαναγίνονται αυτοί που πραγματικά είναι. Όλα είναι μέσα στο DNA σου και αυτό φίλε μου δεν αλλάζει. Είναι το μοναδικό πράγμα πάνω σου που ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Τι συμβαίνει όμως όταν η  μοίρα σου σε αναγκάζει να γίνεις κάποιος που δεν ήθελες ποτέ να γίνεις? Τι συμβαίνει όταν η ζωή σε αφήνει στις σκιές των άλλων? Μέσα στο σκοτάδι? Είναι σα να κάνεις κύκλους γύρω από ένα δέντρο συνέχεια και συνέχεια... Έρχεται όμως η στιγμή που σταματάς να στριφογυρίζεις και γυρνάς να δεις τι γίνεται γύρω σου. Τότε συνειδητοποιείς πως είσαι μόνος. Πως όλοι αυτοί που αγαπούσες έχουν φύγει, έχουν χαράξει το δικό τους μονοπάτι όσο εσύ έκανες άσκοπους κύκλους. Τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι το μόνο που σου έχει απομείνει είναι οι αναμνήσεις.

Τότε είναι που καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού... Παρά μόνο εσύ και η μοναξιά σου...

Έτσι σας καληνυχτίζω αναγνώστες μου με μια ευχή για καλά Χριστούγεννα και ένα τραγούδι....

Happiness can be found in the darkest playces only if someone rembers to turn on the light...

Μου αρέσει το λύκειο! Κι όμως my dear readers το παραδεχομαι! παρολες τις μαλακιες μου, περναω καλά και είμαι το πιο χαζοχαρουμενο πλασμα που εχετε δει ποτε σας. Ειναι αυτο ρε πουστη μου που με πιανει ωρες και φορες μια καταθλιψη αλλα την ξεπερναω αρκετα γρηγορα μπορω να πω. Είμαι καλά, ειμαι ερωτευμένη και ειμαι χαρουμενη!!!! Yay!!! Το φθινωπορο ειναι ωραια εποχη. Σε λιγο θα ερθει ο χειμωνας και τα Χριστουγεννα... που σημαινει ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!! Δεν ειναι βεβαια σαν το καλοκαιρι αλλά who cares? Αυτο τον καιρο που λετε νιωθω σαν να ειναι ουτε ξερω και γω τι. Βεβαια εκανα μια θεοχοντρη μαλακια και πραγματικα δεν ξερω γιατι το εκανα αλλα περαν αυτο ειμαι χαρουμενη και συνεχίζω τη ζωή μου!

Τι σκατα μου συμβαινει???

Φωνάζω, κλαίω, ουρλιάζω, φοβαμαι. Ολα αυτα απο μέσα μου. Στους άλλους ειμαι μια δεκαπενταχρονη που γελαει, ψανεται και γενικα ειναι καλα στη ζωη της. Ανακαλυψε πως εχει εναν αδερφο περσυ το καλοκαιρι και τον γνωρισε. Ειχε μερικες σχεσεις στη ζωη της. Και ειναι καλα... είμαι ομως??? Εχω κρισεις πανικου, εχω καταθλιψη και δεν ειμαι καλα. Δεν μπορω ομως να το πω σε καποιον. Γιατι??? Γιατι η απαντηση που θα παρω απο καποιους θα ειναι: "Ελα μωρε αλλοι περνανε χειροτερα." ή " Ρε συ sorry, αλλα και γω δεν ξερω τι να σου πω." Θελω καποιον που πραγματικα να μπορει να με βοηθησει! Πολλα ζηταω ε? Ειναι βραδια που δεν κοιμαμαι γιατι εχω ενα αγχος και με κατακλυζει φοβος χωρις λογο βεβαια και απλα κλαιω και με ποιανουν κρισεις πανικου.Θελω να φωναξω αλλα δεν μπορω. 

Καληνυχτα σας πλασματα της νυχτας. Και σας ευχομαι ποτε να μην το περασετε αυτο.

!Hello Cold World!

Γεια σας αγαπητοι μου αναγνωστες! καιρο εχω να μπω στο blog μουκαι για να πω τη μαυρη μου την αληθεια,  ναι μεν μου αρεσει που ειμαι Αθηνα αλλα θελω ρε γαμωτο να παω παλι στην Αιγινιτσα μου! Ηταν ενα καλοκαιρι σε fast forward... το βραδυπριν φυγω για την Αθηνα ημουν εξω με φιλους καιημασταν ολοι μεσα στην καταθλιψη. ηταν τοτελευταιο καλοκαιρι του Σωκρατη και οσον αφορα εμενα.. Αααχ αφηστε τα ειμαι μια πονεμενη ιστορια.. Απο τη μια ναι θα εχω ενα ακομα καλοκαιρι αλλα με ολες τις μαλακιες που γινονται απο την υποτιθεμενη "κυβερνηση" μας θα ειναι κι αυτος ο χρονος μεσα στο διαβασμα! Και μετα σου λενε οι γονεις σου "ελα μωρε μην αγχωνεσαι" και " αυτα ειναι τα καλυτερα χρονια της ζωης σου"... Σιγουρα τα μαθητικα ειναι ωραια χρονια αλλα ρε πουστη μου ετσι οπως τα κανουν θα μας βγουν ξινα! Και μετα γραφουν οι στατιστικες αυξηθηκαν οι νεοι απο 15-20 ετων με κρισεις πανικου. Κατσε μετα εσυ να εξηγησεις στην κολλητη σου την τελευταια μερα των διακοπων σου ενω σε εχει ποιασεικριση πανικου να μη σε ακουμπαει και να μη σου μιλαει! Και απο την αλλη να εχεις ενα Σωκρατη να σε κραζει και να σου λεει " Αλλοι δεν εκαναν καλοκαιρι" και "εμενα ειναι το τελευταιο μου καλοκαιρι και θα πρεπεινα ξεκινησω φροντηστηριο" και εσυ να μην μπορεις να νοιωσεις τα χερια σου και να νοιωθεις πως σου κοβεται η ανασα και πεθαινεις! ΑΛΛΑ! ας μη γινομαι απαισιοδοξη.. Ενταξει θα παω πρωτη λυκειου καιθα δωσω τεσσερις φορες πανελληνιες αλλα λογω της καταστασης που ζουμε εγω θα ειμαι αισιοδοξη. Αφηστε που με τις φετινες πανελληνιες επεσαν οι βασεις και περναω ανετα ψυχολογια! Αυτα για σημερα... Θα τα ξαναπουμε. Until then... Fair well little things...

God school etc...

Hello hello helloooooooooooooooo....
Έχω πραγματικά πολύ καιρό να γράψω... ΟΜΩΣ επέστρεψα δυναμικά έτσι για το γαμωτο! Έχω βαρεθεί ρε πούστη μου με τις εξετάσεις! ): ΠΗΡΑ ΒΑΘΜΟΥΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!  Τα σκατωσα στα μαθηματικά αλλά εγώ δεν πρέπει να μιλάω γιατι αλλοι ονοματα δε λεμε ανθρωπους δε θιγουμε γκουχ-Σωκράτης-γκουχ αλλά υγεία! Διαβάζω επειδή ειμαι και πολυ τυχερη για εξετάσεις για το Λυκειο αλλά δεν πειράζει. Τεσπα να πάμε σε αλλα τωρα. Ευχομαι να παω Αιγινα θελω να είμαι με το χαζό την Αντιγόνη και το ασχολιαστο ονοματι Σωκράτης! Πλακα κανω βρε σας αγαπω πολυ ! Ακομη παρόλο που παλιοτερα δνε ήμουν κοντά στο Θεο μετά από μερικά πραγματα που με επηρέασαν και άρχισα να ξεκαθαρίζω ορισμένα πράγματα και να συζητάω με την Αναστασία. Εμείς είμαστε ο Θεος έτσι μου είπε ένας φίλος. Εκ των υστέρων έμαθα να παίρνω πιο σωστές αποφάσεις και πλέον I'm getting away with it all messed up! BUT όλα θα ξεκαθαρίσουν!
Σας αγαπώ πολύ,
Στάζη

The return of my old self...

Γεια σας πολυαγαπημενοι μου readers! Έκανα πολύ καιρό να γράψω αλλά τώρα επανήλθα δυναμικά! Ξέρετε αυτή την αίσθηση όταν ξυπνάτε απο έναν εφιαλτη;;; Ε και γω απο κάτι τέτοιο ξύπνησα μόνο που ήταν αληθινό. Δεν το είπα σε κανέναν... Δεν ζήτησα βοήθεια... Το μόνο που πήρα ήταν καταθλιψη και βρίσιμο από παιδιά που νόμιζα ότι ήταν φίλοι μου και δεν μου συμπαραστάθηκαν. Βέβαια υπήρξαν άτομα τα οποία μου στάθηκαν εκεί που οι άλλοι με άφησαν και θέλω να ξέρουν ότι τους αγαπώ πολύ! Ένας από αυτούς που πέρασε παρόμοια κατάσταση πέρσυ μου έδωσε συμβουλές που με βοήθησαν πραγματικά! Το θέμα είναι να το ξεπεράσεις! Love yaaaaa